Ik denk aan het mooie verhaal van Marc.
Als Projectleider was hij verantwoordelijk voor een groot project.
Hij was trots op zijn team, dat gedreven meewerkte om de deadline te halen.
Maar gaandeweg zag het ernaar uit dat deze niet zou gehaald worden, terwijl Marc ze heel duidelijk, zo ontzettend graag wilde halen.
Ik zie hem nog steeds zitten wanneer hij verbaasd vertelde dat zijn mensen hem voorgesteld hadden om extra uren te komen werken om die deadline te halen.
“Ze zeggen dat ze dat voor mij met veel plezier doen”.
Wanneer ik zeg dat dat geweldig is, zegt hij: “Neen, Lieve, dat kan ik niet aannemen. Ik vind balans houden tussen werk en privé erg belangrijk en ik wil daarin ook mijn team respecteren”.
“Dus je hebt het geweigerd, Marc?”
“Jazeker en ik heb hen bedankt en gezegd dat ik dat echt niet kon verlangen”.
Ik vroeg hem vervolgens of hij besefte hoe graag zijn team dat wou doen?
“Heel erg graag, natuurlijk”, was zijn antwoord.
“Marc, soms is het cruciaal in een relatie om iets aan te nemen van anderen, omdat ze het je zo graag willen geven”. Ik raadde hem aan om zich over zijn schuldgevoel, angst, misplaatste bekommernis, wat het ook was, heen te zetten.
“Gun het je team om dat voor jou te mogen doen. Neem het aan als een groot geschenk en wees oprecht dankbaar. Voel ook hoe blij je er echt mee bent”.
Een innerlijke worsteling verder, spreek ik Marc terug.
Hij straalt en zegt mij trots te zijn op zichzelf dat hij het gedurfd had om hun aanbod te aanvaarden. “Mijn team heeft extra hard gewerkt en de deadline is gehaald”.
Hij vertelde dat hij schrik had dat zijn team hem hier later iets terug zou voor vragen.
“En als ik dan niets terug kan doen, zou ik mij schuldig voelen. Of misschien zouden ze het tegen mij gebruiken en dan sta ik machteloos”.
Het belangrijkste dat hij vertelde was dat hij eigenlijk ergens wist en voelde dat zijn team dat niet zou doen.
“Ik besefte achteraf dat ik dat eigenlijk al gevoeld had toen mijn team met het voorstel kwam”.
“We hebben het natuurlijk goed gevierd en ik heb hen gezegd dat ik uitermate trots op hen ben”.
“Sindsdien is de band tussen mij en mijn team alleen maar versterkt en dat voelt zalig”.
In onze cultuur staat geven in hoger aanzien dan ontvangen.
Dat geeft onbewust extra ‘druk’. Het klopt echter niet.
De relatie ontstaat pas als zowel de gever als de ontvanger kunnen ontvangen. Dan is er gelijkwaardigheid en laat je elkaar in kracht staan, in zelfstandigheid en onafhankelijkheid.
De start van een ‘relatie’ vraagt natuurlijk wel eerst een prikkel in de vorm van geven. Ieder geeft en ontvangt op zijn eigen manier.
RELATIES VESTIGEN ZICH IN DE KUNST VAN HET ONTVANGEN, niet in het geven.
Wanneer je beseft dat je dingen nodig hebt en daar ook durft naar te vragen, handel je zelfstandig en onafhankelijk voor je eigen zelf. Ook als je dat kan zonder dat je jezelf verplicht om eerst iets te geven.
Er is geen relatie als er alleen maar gegeven wordt.
Er is geen relatie als er alleen maar ontvangen wordt.
Een relatie moet circulair zijn.
Verbindend communiceren met je mensen, je team, vindt zijn basis in jouw persoonlijk proces, dat mee bepaald wordt door jouw verleden, opvoeding en ervaringen. De kunst van het “verbinden” is een persoonlijk meesterschap dat je als leider dient te beheersen. Verbonden zijn in communicatie betekent dat elk individu oprecht, zelfstandig en onafhankelijk kan spreken. Er is dan circulariteit!
Vanuit verbinding kan je een omgeving creëren voor jezelf en je mensen, waarin ze zelfstandig en onafhankelijk kunnen functioneren.
Het is een vorm van bewustzijn.
Dat bewustzijn kunnen we gelukkig ook steeds vergroten.
De impact die we hebben met deze vaardigheid is echter niet alleen afhankelijk van de woorden die we gebruiken.
Een krachtige lichaamshouding kan je boodschap ondersteunen.
Dat vraagt bewust zijn van je lichaam. Met je ademhaling kan je daarin veel verschil maken. Om je lichaam beter te gaan voelen maar ook om het tot rust te brengen.
Je houding is pas krachtig als ze ook inherent verbonden is met je mind en je gevoel en deze op één lijn zitten. Dat noemen we congruentie.
Persoonlijk meesterschap zorgt dat je de ander in zijn waarde kan laten, waardoor een balans ontstaat tussen geven en nemen.
Even samengevat: verbindend communiceren is een combinatie van
- De staat van je bewustzijn.
- Vaardigheid die je kunt aanleren.
- De houding die je daarbij aanneemt.
Zelfreflectie helpt je gestaag naar een hoger bewustzijnsniveau en verbonden communiceren.
Om verbonden en constructief te communiceren heb je de goodwill en het respect nodig van beide kanten. We zijn realistisch.
We weten echter wel, dat de kans dat je daartoe komt erg groot is als je dat vanuit een verbindende, zelfstandige en onafhankelijke houding doet.
Zeker wanneer je blijft spreken vanuit die verbonden houding, ook, als de ander dat niet doet.
Zo blijf je de andere steeds opnieuw uitnodigen.
Er zijn 4 belangrijke stappen in acht te nemen:
1. WAARNEMEN: wat ik zie/hoor/merk bij mezelf en bij de andere
Een waarneming is gebaseerd op feiten.
Geef ze ook correct en dus objectief weer. Want er is een verschil tussen feiten en perceptie!
Zie het verschil tussen: “Je bent duidelijk kwaad” en “Ik heb de indruk dat je kwaad bent?”
Let hierop! De persoon krijgt dan de ruimte om zijn standpunt te uiten, zonder zich te moeten verdedigen.
Let er ook op dat, op welke manier de andere ook communiceert, jijzelf niet gaat verdedigen of uitleggen.
2. VOELEN: Ik voel mij daarbij….
Spreek je gevoel uit, los van je gedachten. Met: “ik heb het gevoel dat dit een zinloos gesprek is” zeg je niet wat je voelt.
Wel als je zegt: “ik ben bang dat dit gesprek niets oplevert”. Of “ik voel mij triest omdat ik jou die sjaal niet mag geven”.
Het is niet omdat de andere zijn standpunt mag uiten dat jij dat ook goed moet vinden. Voel dus wat je voelt, positief en negatief en benoem het. Dat geeft de ander de kans om mee te leven met jou en jou te begrijpen.
Dan pas komt er verbondenheid. En dat is het begin van de oplossing die jullie vast samen vinden.
Je gevoelens voelen en begrijpen is niet evident en vraagt oefening. Dan pas kan je ook uitspreken wat je behoefte is.
3. BEHOEFTE: Ik heb behoefte aan, wat ik nodig heb ….
Beschrijf wat jij nodig hebt. Belangrijk hier of opletten hier dat je de behoefte niet verward met de oplossing. “Ik wil loonsverhoging” is iets anders dan “Ik wil mij gewaardeerd en erkend voelen in mijn werk”.
Achter een gevoel zit een nood, een behoefte: veiligheid, respect, samenhorigheid, waardering…. Het nodigt de ander uit hetzelfde te doen en dan kan het samen vinden van een oplossing beginnen, rekening houdend met wat elkeen nodig heeft. Je zorgt er dus letterlijk voor dat met beiden/iedereen rekening wordt gehouden.
4. VERZOEK: Hoe is het voor jou om…/zou je willen dat…./voorstel
Met al het voorgaande is het nu veel makkelijker om aan te geven wat je verwacht/wil. Elk individu kent ook zijn eigen verantwoordelijkheden. Ook als leidinggevende kan je dat nu veel makkelijker zonder dat er weerstand komt. Want je weet exact wat je mensen nodig hebben en je mensen weten dat ook van jou. Open en eerlijke geweldloze communicatie. Dat wil niet zeggen dat er geen ‘neen’ meer kan komen. Je accepteert zowel een ja als een neen. Anders is jouw spreken een ‘eis’. Als je alle stappen goed doorloopt is een ‘neen’ geen verzet maar een aangeven dat het nog niet goed voelt voor de ander(en). De noden zijn nog niet ingelost. Luister oprecht naar de oplossing die de ander aandraagt. Deze hoorde immers ook jou spreken. Zoek in verbondenheid verder.
Verbonden zijn in communicatie betekent dat elk individu oprecht, zelfstandig en onafhankelijk kan spreken.