Hoe langer relaties bestaan, hoe makkelijker er ‘ruis’ op komt. Want we worden met zijn allen ook nonchalanter. In onze partnerrelatie en daarna, in volgorde van ‘belangrijkheid’ ook in andere relaties. En dus eerder in die waar we ons écht goed voelen en ‘zeker’ van zijn. Vele koppels zullen het wel herkennen: dat het écht met elkaar in gesprek gaan, er na jaren samenzijn vaak bij inschiet.
Net als de ‘tijd’ die we met elkaar doorbrengen. Bovendien houden we ook van ‘combineren’ omdat het tijdswinst geeft. Dus we gaan kostbare momenten delen met anderen, want de kleuter van vriend Jan wil ook naar de dierentuin.
Hoe dikwijls heb jij nog een moment ‘enkel en alleen samen met je partner’?
Of een gezinsmoment ‘enkel en alleen met jouw gezin’? Of bracht de huidige situatie met COVID-19 jou dit inzicht al? Hoe ga je het dan behouden? Gaf het eerder conflict omdat jullie daarin al té ver van elkaar verwijderd zijn? Neem je communicatie dan onder de loep!
Het is grappig maar vooral schrijnend dat we bij mensen die verder van ons afstaan (collega’s, buren, kennissen) veel meer ons best doen om onze communicatieve vaardigheden toe te passen en zelfs onze ‘tijd’ verdelen om hen te zien. Bij de persoon die het dichtst bij ons staat, zijn we geneigd te denken dat hij of zij ons wel zal begrijpen. En bovendien ‘zien’ we hen toch elke dag? Alleen is elkaar ‘zien’ nog iets anders dan écht samen zijn en praten.
Bij hen waar we vertoeven, onze partner en ons gezin, gaan we het logisch vinden dat ze er altijd zijn. Het is omdat een partner iets voor heeft of omdat een kind de deur uitgaat, dat we dan beseffen dat ze de belangrijksten zijn. Alleen spenderen we het minst tijd aan hen, gaan we het slordigst met hen om en laten we het communiceren voor wat het is. Vele ondernemers hebben zelfs partners die gewend geraakt zijn aan hun afwezigheid. Of er wordt geklaagd, wat geen écht spreken is. En zo komt het dat sommigen dan worden wakker geschud door ons traject. Anderen komen spijtig genoeg tot de uitspraak: “Als ik eerder dit traject had gevolgd was ik misschien niet gescheiden geweest”.
Blijven praten is het belangrijkste.
Maar ja, da’s gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zeker omdat ‘begrijpen’ niet eeuwig mee gaat. Voldoende tijd ontbreekt soms, terwijl frustraties nu eenmaal vragen om meer tijd en een andere manier van praten. Want het gaat over gevoelens die mogelijk reeds gevolgen hebben.
Stilstaan bij de manier waarop je met elkaar praat is ook heel belangrijk!
Zo voorkom je misverstanden, onbegrip en teleurstellingen. En zo blijf je ‘in contact’!
Het is de enige manier om jezelf te blijven.
Als dingen fout beginnen te lopen, zien we dikwijls vooral wat ‘de ander’ fout doet.
We weten ook heel erg goed wat ‘de ander’ anders moet doen, zodat de problemen opgelost geraken. En we willen dan ook dat ‘de ander’ het dus zo snel mogelijk doet. Klopt dat?
Als jij nu denkt: “Ja, dat klopt”, dan is mijn volgende vraag: “Hoe lang ga je daarop wachten”? Want ‘die ander’ ziet vanuit zijn kant net hetzelfde. Wat ´de ander´, jij dus, fout doet en anders moet doen. Er kan wat ‘afgewacht worden’, zeker in bedrijven.
Of neem je zelf het roer in handen? Doe jij iets anders waardoor ‘die ander’ automatisch ook anders gaat reageren (dan hij altijd doet), waardoor alles veranderd? De communicatie aangaan is daarbij een erg mooi begin.
Communiceren doe je samen!
Als bepaalde conflicten, problemen, patronen en frustraties steeds terug komen, kan je verschillende dingen doen.
– Je kan het negeren. Wachten en hopen dat het over gaat. Wetende dat genegeerd worden als erger ervaren wordt dan ruzie maken. Dat dit niet goed is en ook respectloos overkomt. Eigenlijk is dat struisvogelpolitiek, vermijdend zijn. De problemen blijven bestaan en worden enkel groter. De ene dag al wat meer dan de andere. Voor je het weet lig je er wakker van en bepalen ze je leven. Je bent er afhankelijk van.
– Je kan gaan luisteren.
Dan gaat het niet over luisteren om te kunnen weerleggen en dus jouw mening te poneren. Het gaat ook niet over luisteren om een schuldige aan te duiden. Aanvallend worden maakt mensen ‘lam’. Actie is dan het laatste wat je van hen krijgt uiteraard. En dan heb je nog meer ‘werk’. Er is ook nog luisteren om het dan te gaan oplossen. De redder spelen. Je maakt iedereen afhankelijk van jou omdat ze op jou gaan rekenen! Jij bent evengoed afhankelijk, want je kan niet onafhankelijk functioneren. Je ‘moet’ er zijn en dat leerde je hun dan zelfs.
– ‘Echt’ luisteren is nodig om zicht te krijgen op wat iedereen en ook jij zelf doet/deed. Om daarna samen en open het gesprek aan te gaan en samen tot oplossingen te komen. Coachend optreden en ‘samen’ aan de slag gaan! Zo neemt iedereen ‘zijn’ verantwoordelijkheid en kan een ieder onafhankelijk van elkaar, met elkaar samenwerken! In elke relatie is dat zo, welke vorm ze ook heeft.
Enkel zo kan iedereen in ‘zijn waarde’ gelaten worden en dus in zijn onafhankelijkheid staan. Dat hebben we nodig, in elke relatie, om onszelf te kunnen zijn en blijven!
Waar let je op om een goed, constructief gesprek te voeren?
1. Wees voorzichtig met aannames.
We kennen elkaar soms zo goed dat we denken te weten, wat de ander bedoelt of wil zeggen. We luisteren of bevragen de andere dan niet altijd meer. Dit zouden we wel moeten doen. Want ook als je elkaar al járen kent, kun je niet in elkaars hoofd kijken. Als je aannames doet, gaat het vaak mis. Naast misverstanden gaan jouw interpretaties van het gedrag of de woorden van je partner in je hoofd een heel eigen leven leiden. Stel dus open vragen, of check of wat jij denkt klopt (“Ik heb het gevoel dat mijn enthousiasme lastig is voor jou, klopt dat?”).
2. Vertel wat je verwacht.
Veel aannames die we doen, zijn gekoppeld aan verwachtingen. We denken dat de ander wel weet wat we van hem of haar willen. Maar dat is niet altijd zo. Vertel dus wat je verwacht van de ander. We hebben ook niet altijd hetzelfde nodig van die ander. Ook als de situatie hetzelfde lijkt, kan wat we verwachten anders zijn. Soms wil je juist dat de ander je helpt en probleemoplossend te werk gaat, maar op andere momenten wil je gewoon een luisterend oor.
3. We hebben soms vooroordelen.
Dit betekent dat we vanuit onze eigen vroegere ervaringen gaan interpreteren wat de andere doet of niet doet. We vinden dat vanuit ons eigen perspectief ‘logisch’. Maar dat is het daarom niet voor de ander. Wat de ene als helpend ervaart, zal de ander als bemoeizuchtig zien.
4. Het is goed om het soms oneens te zijn.
In een partnerrelatie geloven velen dat ze het samen ééns moeten zijn. Maar jullie zijn uiteindelijk toch echt twee verschillende mensen. Waarschijnlijk trok dat jou juist aan in de ander en vice versa. Ook in de werkcontext is het belangrijk dat mensen en zeker collega’s kunnen samenwerken en er een zekere mate van ‘eens’ zijn aanwezig is. Doch ook bij collega’s zijn er verschillen. Mensen zijn vanuit verschil complementair en aanvullend. Of mensen die veel hetzelfde zijn, begrijpen elkaar enorm goed en werken meestal vlot samen, als een goed geoliede machine.
Verwacht niet dat mensen, jijzelf en je partner, het altijd overal over eens zullen worden. Bij een verschil van inzicht of een andere mening hebben, is het belangrijk dat je het erover eens kan zijn dat jullie het oneens zijn. ‘Let’s agree to disagree.’
5. Doe je best voor elkaar.
Het klinkt een beetje gek, maar het is wel een belangrijke tip. Bij je geliefde kan je je zo vrij en goed voelen, dat je omgangsvormen uit het oog verliest. Want je partner is er toch altijd en die zal er altijd zijn. Zeker als ondernemer denken we over het tijd maken voor de partner, dat we dat ‘later’ als er tijd is nog zullen doen.
Ook naar onze allerbeste vrienden, beste en tofste collega’s doen we dat. We voelen ons daar zo goed bij en zijn zo zeker van die relaties, dat we er minder aandacht aan geven en onze omgangsvormen vergeten.
Trap niet in die valkuil.
Wees de beste, meest liefdevolle partner, persoon, vriend, collega, werknemer en werkgever.
Vooral net wanneer de spanningen oplopen.
Want: op termijn zijn conflicten -als ze heel talrijk worden- voor geen enkele relatie goed. Al is er niks mis mee als het af en toe eens knalt.